جواد منصوری مبارز پیش از انقلاب می‌گوید: برای پی بردن به وضعیت اقتصادی مردم در دوران پیش از انقلاب اسلامی، کافی است نگاهی به آرشیو روزنامه‌های آن دوران بیاندازیم. در آن روزنامه‌ها تیترهای متعددی در خصوص گرانی، تورم و... وجود دارد.
جواد منصوری مبارز دوران انقلاب اسلامی در گفتگو با خبرنگار گروه سیاسی در پاسخ به این سوال که وضعیت اقتصادی مردم پیش از پیروزی انقلاب اسلامی چگونه بود؟ اظهار داشت: برای پی بردن به وضعیت اقتصادی مردم در دوران پیش از انقلاب اسلامی، کافی است نگاهی به آرشیو روزنامه‌های آن دوران بیاندازیم. در آن روزنامه‌ها تیترهای متعددی در خصوص گرانی، تورم و... و خبرهایی مبنی بر دستور شاه برای مبارزه با تورم و گرانی وجود دارد.
وی افزود: در سال 1351 یکی از کارگردان‌ها به سفارش تلویزیون فیلمی از وضعیت اسفناک مردم در مناطق محروم تهیه کرد تا در آن رسانه نمایش داده شود. آن فیلم 45 دقیقه‌ای در روز 6 بهمن 51 نمایش داده شد، اما گفته شد که متعلق به سال 41 است که شاه اعلام انقلاب سفید کرد! در کنار آن فیلم‌هایی از مناطق مرفه تهران پخش شد و گفته شد آن خرابه‌ها، اکنون اینگونه شده است. آن کارگردان می‌گفت، تصور نمی‌کردم که اینگونه من را فریب بدهند. این فیلم پس از پیروزی انقلاب با عنوان "عدل پهلوی" در صدا و سیما نیز پخش شد.
منصوری خاطرنشان کرد: بعد از پیروزی انقلاب ما جاهایی رفتیم و دیدیم که وضعیت‌شان باورکردنی نیست. منطقه‌ای در جنوب تهران بود که "گود عرب‌ها" نام داشت. وضعیت مردم در آنجا خیلی وحشتناک و افتضاح بود.
وی ادامه می‌دهد: این روزها گفته می‌شود که در دوران پهلوی قیمت کالاها و اجناس به مدت یک دهه ثابت بود، اما واقعیت چیز دیگری بود و حتی مطابق با اسناد و گفته‌های کارگزاران رژیم پهلوی در آن دوران نیست.
منصوری خاطرنشان کرد: مردم از وضعیت اقتصادی ناراضی بودند، اما آن چیزی که موجب حرکت مردم شد، انگیزه دینی و هویتی بود. در تظاهرات‌ها، راهپیمایی‌ها و در میان مبارزان اقشار مختلف مردم (معلمان، کارگران و...) حضور داشتند؛ از مردم رنج‌کشیده و محروم گرفته تا بازاری‌ها. بنابراین اقتصاد در انقلاب مردم ایران نقش داشت، اما همه و اصل ماجرا نبود.
** امام مخالف مبارزه مسلحانه بود
این مبارز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در ادامه بیان داشت: از اوایل دهه 40 و به خصوص بعد از 15 خرداد 42، بخشی از مبارزان به این نتیجه رسیدند که با برگزاری راهپیمایی و اجتماع نمی‌توان به جایی رسید و نظام را سرنگون کرد. شرایطی هم وجود داشت که کمک می‌کرد تا ایده مبارزه مسلحانه پیگیری شود. آن شرایط ناشی از انقلاب الجزایر بود که با مبارزه مسلحانه بالاخره توانستند فرانسوی‌ها را شکست بدهند. در ماجرای آن انقلاب از 9 میلیون نفر جمعیت آن کشور، یک میلیون نفر توسط فرانسوی‌ها کشته شدند. شکست آمریکایی‌ها در چند جای دنیا و مبارزاتی که ادامه داشت نیز اثرگذار بود. بنابراین این ذهنیت برای برخی به وجود آمد که موفقیت در مبارزه مسلحانه است.
وی افزود: اما توده مردم ایران استقبالی از مبارزه مسلحانه نکردند. البته امکاناتش نیز نبود و رژیم به شدت هر اقدامی را سرکوب می‌کرد. امام خمینی (ره) نیز موافق نبود. ایشان تا پایان مخالف مبارزه مسلحانه بود. امام معتقد بود که باید از راه آگاه‌سازی، مسئول‌سازی و متحد کردن مردم نیرویی به وجود آورد که این نیرو می‌تواند بر رژیم غلبه کند و اینگونه هم شد. آن زمانی که امام در فرانسه بود به ایشان گفته شد که رژیم در حال کشتار شدید مردم است، اما ایشان اجازه نفرمودند که مبارزه مسلحانه صورت بگیرد.
منصوری خاطرنشان کرد: برخی عنوان می‌کنند که شاه موافق کشتار مردم نبود، خب اگر اینطور بود پس چرا بعد از 17 شهریور57 کشتار مردم ادامه پیدا کرد و کسی برکنار نشد؟ 8 دی 57 در مشهد مردم بسیاری کشته شدند. شاه در 14 آبان 57 به صراحت اعتراف کرد که ما فاسد بودیم و ظلم کردیم.
انتهای پیام/